Rynek finansowy, żeby mógł działać sprawnie i gwarantować uczestnikom bezpieczeństwo, musi być stale nadzorowany. Z racji tego, że w skład nadzoru finansowego wchodzi zarówno nadzór bankowy, nadzór ubezpieczeniowy, emerytalny, jak i kapitałowy, zapewnienie prawidłowego funkcjonowania każdej dziedziny jest niezbędne 
dla państwa. Dodatkowo okazało się, że sprawowanie nadzoru dla każdej sfery oddzielnie wymaga zmiany i integracji.
Biorąc pod uwagę ogromne znacznie nadzoru rynku finansowego, od 2002 roku rozpoczęty został proces łączenia instytucji zajmujących się nadzorem w poszczególnych działach rynku finansowego. W związku z tym zlikwidowany został Urząd Nadzoru nad Funduszami Emerytalnymi, a także Państwowy Urząd Nadzoru Ubezpieczeń (które funkcjonowały w latach 1998 – 2002). Zamiast tego została utworzona Komisja Nadzoru Ubezpieczeń i Funduszy Emerytalnych.
Kolejnym krokiem integracji systemu nadzoru finansowego w Polsce była likwidacja w 2006 roku Komisji Papierów Wartościowych i Giełd oraz, opisanej wyżej, Komisji Nadzoru Ubezpieczeń i Funduszy Emerytalnych. W ich miejsce został stworzony nowy organ – Komisja Nadzoru Finansowego. Jest ona odpowiedzialna za nadzór emerytalny i ubezpieczeniowy, a także nad rynkiem kapitałowym. Dodatkowo, w 2008 roku, została również zlikwidowana Komisja Nadzoru Bankowego oraz Polski Generalny Inspektorat Nadzoru Bankowego. Ten ostatni wcześniej wchodził w skład struktury Narodowego Banku Polskiego.
Dzięki integracji nadzoru nad całym rynkiem, zostały też ujednolicone zasady finansowania instytucji. Koszty te leżą po stronie nadzorowanych podmiotów, z opłat przez nie ponoszonych.